De laatste dinsdag

Klinkt nogal afsluitend die titel, niet waar? Voor mijn kleutertjes is dat wel zo want vanaf morgen nemen we onze koffers en vertrekken we op wereldreis. En dat vind ik zo spannend. Goed, ik weet dat we totaal niet echt op vakantie gaan, maar al die diverse culturen bij elkaar zorgen toch voor mooie vooruitzichten? Mama’s die in de klas iets meer tonen en vertellen over hun gebruiken, rituelen of gerechten uit hun samenleving. Turkse liedjes, Poolse dansjes, Armeense koekjes,foto’s uit Peru, Marokkaanse Henna (geen idee of ik dit juist schrijf) en natuurlijk Belgische frietjes als afsluiter! Wie kijkt er daar niet naar uit?

Maar voor we kunnen wegdromen, moest deze laatste dinsdag nog voorbij komen. En die kwam niet zonder slag of stoot. Letterlijk. Zoals in: lees het woord zoals het er staat. Weet je, het was al de tweede dag deze week (goed opgemerkt van mezelf) dat de kinderen vrij uitbundig waren. Ik vroeg me toch af wat ze thuis zoal hadden gegeten. Of lag het aan al die tandpasta en het tanden poetsen in 3 minuten in de klas? Zou dat tandengoedje hen naar het hoofd zijn gestegen? Neen. Dan zouden ze in de andere klassen dit ook hebben gedaan. Alhoewel ik toch allerlei rare taferelen heb gezien van het tanden poetsen. Sommigen deden de tandpasta in hun bekertje water en poetsten zo hun tanden (wat heel lang duurde), eentje smeerde haar gezicht in met tandpasta want juf had gezegd dat ze hield van propere kindjes (ik had gezegd: T A N D J E S)in de klas. Een andere had teveel tandpasta op haar tandenborstel gedaan waardoor alles eraf droop, dus besloot ze om de wastafel ermee proper te maken. Op zich geen slechte ideeën. Het was ook een leuk thema en ik ben nu wel zeker dat iedereen zijn tanden kan poetsen.Maar wat ben ik ook blij dat ik deze kan afsluiten. Het was echt  alsof ze uren in een wachtkamer hadden doorgebracht. Sommigen deden dit wel enkele minuten, maar toch. Het leek net een dag vooraleer een vakantie begint, al ligt die vakantie nog mijlenver.

Neen, ik ga niet doordrammen over onze miljoenen vakanties met zeeën van tijd of over ons luxeleventje als leerkracht. Ik ga het eten klaarmaken voor mijn gezin, want daar zit mijn luxe als ik thuiskom. De liefde, de warmte, de gezamelijke momenten.

Dag laatste dinsdag!

Change is good!

Je kan nog zoveel voorbereiden en denken dat het eindelijk goed zit. DAT wil je je kleuters leren en DAT doel wil je bereiken. Tot je effectief met hen aan het werk bent en dan doe je iets compleet anders. 

Daarom is een agenda een persoonlijk werkinstrument want net zoals je eigen persoontje verandert en evolueert die agenda. Zeker als je deze job graag doet. Absoluut zeker als je zelf iets wilt bijleren ….over jezelf.

Je bent continue verschillende doelen aan het bereiken bij die vindingrijke kleuters. Meer dan er op je computer staat. En nog meer dan in je weekplanning.  Want een kleuter is meer dan een bestand, een dossier of een kind in je klas die doelen moet bereiken. Het is een kind en een fantastisch mensje in wording. Ja in wording want hij moet nog zoveel leren, ook al is het kind al zo geweldig in zijn denken en doen. 

Deze week werkten we al rond thema tandarts. Ik laat nu gewoon de foto’s spreken.

Geweldig toch? 🙂 

Een plakkerige maandag

Wat is dat toch met die maandagen? Het is net alsof ze mij uitlachen. Maar ooit, ja ooit gaat er een maandag bijzijn waar ik breed zal terug lachen.(Neen, de vakanties tellen niet mee, daar zijn de maandagen zeer mild voor me)

Maar vandaag was het alvast nog niet zo’n dag. Neen, deze dag begon nochtans goed: ik geraakte bijna met een sprongetje uit bed(ja bijna is echt het woord) en mijn dochter volgde braaf haar ochtendritueel op. Nou ja buiten het feit dat ze chocomelk had gemorst op haar pull. En ze zaagde over een onbestaand vlekje op haar handschoen. Misschien ook een discussie over haar schoenen….HOE dan ook, de ochtend gebeurde iets vlotter. Ik moest manlief niet wekken op een helse manier waar ik meer naar zijn hoofd zaag om op te staan dan zelf verder te doen. Het tweede kind bleef dus thuis. Hihi.

Snel had ik ons kapoentje afgezet aan de opvang in school. “Mama, de maan nu ook wakker eh?” Mamaaaa, jij komen halen he? Niet papa , want papa pijn gedaan met de boekbal.”” Samen werken, eh mama, niet alleen.” “Mama, waar is je muts?” Of toch sneller dan anders. En op de baan had ik ook niet zoveel file. Joepie. Zelfs het parkeren à la Anderlecht gebeurde vlot. Ik murwde me tussen twee auto’s in , zelf in één keer! Ok, ok, twee keer, maar ik vond het al een prestatie op zich.

Maar dan begon het. In 1 van mijn plastiek zakken zat nog een fles grenadine. Ja je hoort me afkomen…Toen ik mijn nieuwe ‘Playdoh tandarts’ wou uitnemen, vond ik dat deze nogal nat was.En ook de mouw van mijn jas. Mijn vers gewassen broek mocht er ook aan geloven.En de grond. Vooral dat laatste was verschrikkelijk. Ik probeerde wat ik kon af te kuisen. Maar daar was dat geluid. Dat piepende, trekkende zuiggeluid aan je schoenen. Alsof je gaat blijven plakken aan de grond. En aangezien ik mijn plakkerige nieuwe doos wou afkuisen,waren er overal druppels grenadine achter gebleven: ik had een Hansje en Grietje verwezenlijkt. Leuk, maar het was thema tandarts. En de tandarts zegt altijd: geen plakkerige dingen eten, dat is slecht voor je tanden. Blijkbaar ook voor de grond en mijn schoenen.

Door een gebrek aan communicatie zat ik dan ook zonder zorgjuf vandaag. Niet getreurd, ik ben flexibel genoeg en energetisch genoeg voor twee.(Neen, ik drink geen redbull, noch koffie.) Bewakingen vielen in duigen, een ongeval voor de schoolpoort, nu ja eerder een vorm van verkeersagressie en nog zo van die dingen. Maar wat me het meeste bijbleef vandaag, waren toch twee dingen. Allereerst leefde het thema al vanaf het prille begin van de dag en waren de kleuters enorm enthousiast. Altijd leuk om zo te starten. Maar naast al die betrokkenheid heb je ook het ‘mindere’ gedeelte. Het gejoel en geroep tussen de kleuters, het getrek en geduw en daar was die onbeleefdheid ook weer terug.  Dat blijft als kauwgum in sommigen hun mond plakken of als karamel tussen hun tanden. Kleuters die verhalen bleven herhalen alsof je ze net voor de eerste keer aanhoorde, maar na vier keer kan je het al mee opzeggen natuurlijk.

Thuisgekomen na toch een vermoeiende dag, wou ik rustig aan het eten beginnen. Zoals je kunt denken , gebeurde al het volgende…”Mamaaaaa….” Een of andere vorm van rustig dus.

Nu zit ik in mijn zetel en kom ik er niet meer uit.(Behalve als mijn bedje me roept en dan nog kan het zijn dat ik in de zetel in slaap val).Vastgeplakt aan mijn computer en straks aan mijn boek. Sssttt……

Sneeuw overal! Help, Elsa’s krachten zijn echt sterk!

Hoe het nu met mijn vriendjes verderging deze week?

We kregen een ‘geheime’brief die we moesten ontcijferen. Het was van Elsa! Ze schreef in een bevroren taal. Amai!

We startten een ‘winterwinkel’ op. Volgens de kleuters moest die er zijn als mensen het koud hadden. Vooral de mensen in het bevroren Arendelle zouden deze winkel zeker kunnen gebruiken.

Wat kan je er kopen? Goh winterkledij, dekens, warme dranken (chocomelk, thee, koffie en tomatensoep), kaarsjes en warme pantoffels (die mijn tweeling meehad).Deze werd heel druk bezocht!

Constructies werden uitgevoerd om na te denken hoe je omgaat met al dat ijs in je kasteel.

En dan onze proefjes! Wat kon er allemaal bevriezen? 

Alleen het water en de druiven bevroren maar wat als we alles onderdompelden in water en dan de diepvries inzetten? Testen maar!

Oh help, natte kledingstukken bevroren! Dus als we buiten speelden, dan best niet in de plassen springen! Als het vriest, dan bevriezen we misschien wel helemaal als we nat zijn! En dan veranderen we misschien wel in een ijskoud standbeeld! Oh no way, we letten nu wel op!

Maar standbeeld- portretten maken mag dan nog wel.

En onze verteltafel begon ook stilaan vorm te krijgen. Ik ben benieuwd hoe het volgende week verder zal aflopen. Zal het koninkrijk van Elsa nog ontdooien? Wat zal er gebeuren met al dat ijs? En hebben wij ook zo’n verborgen kracht als Elsa? Wie weet…

Nog 1 boodschap wil ik meegeven als leerkracht. Wij leggen kleuters niets in de mond maar leren ze al doende nieuwe dingen. Fietsen leer je vb ook niet door het te zeggen maar door het te doen en door hen te laten spreken.En dit met oog op elk kind 

Fijn winterweekend  iedereen!

Bevroren klastoestanden

De eerste schooldag na de vakantie….was koud.  

Er was een bevroren brief aangekomen.  Hoe konden we die lezen zonder hem te beschadigen? 

Goh, verwarmen op de chauffage, met onze handen of adem. Hakken, beitelen , krabben en tenslotte met warm water spoelen.

De brief werd gelezen.Elsa was in moeilijkheden! Haar Koninkrijk was helemaal bevroren en bestond enkel nog uit ijs. Hoe zou dat zijn om in een bevroren land te leven? Nou, we testten het uit.(wat dacht je nu? )

Het was heel glad. Dus de mensen in het koninkrijk hebben het vast moeilijk om zich te verplaatsen. We danken alvast de mama’s die ons kwamen helpen: top! Zonder hun samenwerking was het waarschijnlijk niet gelukt om ons voort te bewegen. 

Hebben we heel de dag op de ijsbaan doorgebracht? Neen, al zou dat wel leuk zijn geweest. De vriendjes en vriendinnetjes van Elsa gingen pas in de namiddag met de metro naar de ijsbaan.

In de voormiddag werkten we nog rond vormgeving: hoe ziet een sneeuwman er nu uit? En probeerden we het verhaal na te spelen. 

Hoe omschrijf ik deze dag het best? Ik begon met koud maar eigenlijk was het dat helemaal niet. Het was sfeervol, gezellig en we voelden ons allen één. Verbonden door hetzelfde avontuur aan te gaan. Dat maakt je wel warm vanbinnen. Misschien moeten we net daar het antwoord gaan zoeken….

Jij

jij

 

jij bent diegene die het denkt en doet

zonder reden vaak, gewoon goed

meestal borrelt het naar boven

soms laat je het in de vergeetput komen

maar hé, dat is niet erg

na een dal komt een berg

en daarna nog één als het niet lukt

ga vooral niet gebukt

want hoop doet leven

en leven is geven

trek jezelf omhoog

naar een wondere regenboog

daar waar dromen niet onwaarschijnlijk zijn

maar het begin van een stralende zonneschijn

 

dus leef, geef en zweef

geef jouw sprankels een kans

alles komt dan gauw in balans

want belangrijk is je gevoel

blij

belangrijkste

ben

jij

 

–> aan al diegenen die het even wat moeilijker hebben, aan al diegenen die even de weg kwijt zijn, aan al die vechters daarbuiten, aan goede vriendinnen, aan kinderen met dromen, aan diegene in de spiegel.