De klas van 2020

Wat een uniek en bewogen schooljaar. Deze komt heus wel in de geschiedenisboeken. Het heeft me serieus doen laten nadenken, maar het heeft me ook heel veel nieuwe ervaringen opgeleverd.

Ik heb zowat alle gevoelens gehad die een mens kan hebben op korte tijd. Ik denk dat veel mensen dit kunnen beamen. Maar dat geldt ook voor de kinderen. Ik voelde hun angst al voor we in lockdown gingen, hun liefde tijdens afstandsonderwijs,hun verbazing en vriendschap bij het terugkomen bij de vriendjes en de juf. Maar ook hun frustratie was er. Kinderen kunnen zich goed aanpassen, maar ze begrepen soms de situatie niet en dan kwamen er heel wat vragen naar boven. Je kan iets uitleggen aan kleuters hoe ze zich moeten gedragen of waarom we nu in zo’n bizarre wereld leven. Maar als je er verder op ingaat, op hun gevoelens en gedachten, dan ontdek je dat zij soms meer vragen hebben dan een volwassen persoon. Ze stellen alles in vraag en wat hou ik van die onderzoekscompetentie.

We keerden terug naar school, na een hele tijd afstandsonderwijs te hebben gedaan, en dat had weer iets speciaals. Juffen met mondmaskers op de speelplaats en sommigen ook in de klas. Om de zoveel tijd handen wassen of die ‘pikkende’ alcoholgel. In het begin viel dat nog mee, maar ik had na een tijd 2 kleuters met wondjes op hun handen en dus besloot ik geen ontsmettingsproduct meer te gebruiken. Handen wassen was en blijft effectief, maar je moet ook niet overdrijven. Het feit dat ze niet met andere vriendjes uit andere klassen mochten spelen, maakte voor hen in het begin niets uit. Ze waren blij dat ze in de klas waren en ik ook! Maar na een tijd stootte ik wel op onbegrip. Dat snapte ik ook wel, dus besprak ik de gemengde gevoelens en zorgden we onbevreesd nog voor leuke dagen in de laatste maand.

Hun diplomafeestje werd een speciale gelegenheid : we bespraken wat we zo leuk aan elkaar vinden en wat we verwachten van het komende schooljaar. Wij kozen voor gekleurde hoedjes, want alleen zwarte hoedjes vonden ze saai. En aangezien ze die zwarte hoedjes nog wel krijgen in het zesde leerjaar, dacht ik: waarom niet! Het toonde ook aan hoe kleurrijk wij de kleuterschool vonden.

Ik vond het afstandsonderwijs anders maar ook best leuk. Ik bouwde een mooie persoonlijkere band op met ouders en die klas heeft een mooie plek in mijn hart kunnen bemachtigen. Andere jaren is dat ook zo, maar deze keer was het anders. Er was zoveel vriendschap, dankbaarheid en begrip. De laatste dagen kreeg ik het dan ook moeilijk. Ik had niet het gevoel dat we al op het einde van het schooljaar zaten en wilde best nog even doorgaan. We knuffelden, we zongen en we lachten ontzettend veel af. Ze werden bijna familie.

Zij leerden van mij en oh wat leerde ik veel van hen: de klas van 2020.