Bedolven onder de cadeautjes

Wanneer de feestdagen er zijn, dan weet je dat het cadeautjestijd is. Is het nu voor Kerstmis of voor een verjaardag? Geef je er eentje als afscheid of om iemand te bedanken. Altijd is het een plezier om er te ontvangen, maar ook om te geven. En elke keer zit ik met mijn handen in het haar, want ik vind vaak niet het ideale cadeau. Ik wil dan ook dat het perfect is en bij diegene past aan wie ik het zal geven.

Zelf shop ik liever online, om tijd uit te besparen, maar ik kan ook genieten van een leuk winkelnamiddagje. Een paar jaar terug vond ik wel een leuke site waar ik sinds dan af en toe iets bestel. En telkens voor iets compleet anders!

Voor Kerstmis zoeken de kleuterleerkrachten bij ons op school telkens naar het ideale cadeau dat niet meer mag kosten dan 2,5 euro per kind. Geloof me, elk jaar is het een zoektocht om U tegen te zeggen. Enkel dit jaar maakte ik het me gemakkelijk. Ik had immers al die site in mijn favorieten staan die me uit de nood zou helpen. In een paar klikken stelde ik mijn bestelling samen en betaalde ik. Omdat er even iets mis liep met mijn betaling, riep ik online hulp in. Super dat dat bestaat, want door hulp in te roepen, kreeg ik mijn bestelling de volgende dag al. En het was dan zelfs geen Belgische site! Dit zat erin:

Een grabbelton voor de jongens en een grabbelton voor de meisjes. En ik kan je vertellen dat de kleuters enorm dankbaar waren.

Wat zat erin? Stickerboekjes, leuke balpennen, mini-speelgoedjes enz… en omdat ik enorm veel meisjes heb in de klas, bestelde ik er nog eens extra balpennen erbij in de vorm van een lippenstift. SMAK, ge-wel-dig vonden ze het!

En de bankkaart zag dat het ok was, want het is echt totaal niet duur.

Dus zoek je als juf een origineel cadeau, dan kan ik je deze site wel aanraden. Maar ook als(toekomstige) ouder kan je hier op zoek naar een cadeautje dat bij je zoektocht past.

En dan past hier de vraag ook bij of het een betrouwbare site is. Ik snap dat deze in je achterhoofd zit. En dan zeg ik luidop: JA! Ze sturen zelfs een bedankje bij je bestelling mee voor het vertrouwen in hun. Dat zegt toch genoeg, vind ik. Hoeveel sites doen dat dezer tijden? Ben je nog niet zeker, ga dan gewoon eens piepen naar hun aanbod. Dat kan nooit kwaad. 🙂

https://www.ikgatrakteren.nl/nl/

Nu ga ik nog even verder genieten van de feestdagen en de cadeautjes ook natuurlijk. Want het is en blijft nog steeds: the most wonderfull time of the year!!

Ik wens jullie allen nog een gelukkig en vredevol 2018 toe!

 

 

 

 

 

 

Uno, one, un, één….

Gezwoegd, gezweet, gerend. En dan nog slapeloosheid, geen eetlust en een brok vol zenuwen. Dat gebeurt er als je de inspectie op bezoek krijgt.

Vier jaar geleden kregen we een negatief advies en dat is toen ingeslagen als een bom. De eerste gevoelens die er toen waren kan je vergelijken met een wervelwind. Boosheid, onbegrip en vooral neergeslagen door een onzichtbare knuppel.  Dus toen begon het aanvaardingsproces. Het verdict was gevallen: wij moesten er iets aan doen. En oh ja, dat deden we absoluut. Maar zoals elke veldslag verliep ook deze (lijdens)weg niet vlekkeloos. Collega’s haakten af, anderen kwamen erbij. Velen moesten halt zeggen en even denken aan hun gezondheid, waaronder ikzelf. Het was letterlijk vechten. Vechten tegen vooroordelen en veronderstellingen. Moeilijke gesprekken en veel veranderingen. Tranen, woede en dan weer tranen. Allemaal zoekend naar de juiste weg. Geholpen door externe partners, allemaal op hun manier en uiteindelijk niet allemaal op 1 lijn. Sommigen keken naar de leerkracht zelf, anderen gingen over lijken(Wow, geen lugubere gedachten, het was figuurlijk bedoeld) Triljoen keren (ok, ik overdrijf, maar het was op een gegeven moment erover) naar onze agenda kijken. En massa’s werk.

Vier jaar lang(ik deed er maar drie door bevallingsverlof)veel leed gedeeld. Tot gisteren. Nu ja, het leed was er nog in de vorm van acute stress met veel stresskakjes en doorgedraaide leerkrachten.Maar door elkaar succes te wensen, door in elkaar te geloven pepten we elkaar op tijdens de observatiemomenten en gesprekken. De blikken die we elkaar toewierpen en de schouderklopjes zorgden voor een zekere éénheid. Ook tijdens het gesprek met mijn drie collega’s en de in”spiek’teur voelde ik de verbondenheid. We hadden 1 doel en dat was vechten voor onze zaak en tonen dat we op de juiste weg zaten. (we moesten in het thema” de stoomboot en de spiekpietjes blijven voor de kleuters, dus werd het inspiekteur ipv inspecteur)De namiddag was zenuwslopend tot er een huilende collega aan mijn klasdeur stond. Ondanks goede voorgevoelens vreesde ik toen het ergste. “Sorry,” zei ze en iets in de genre van “een rode streep.” Maar neen, ik had het verkeerd begrepen: “een één met een grote rode strik er rond.”  Je kan een 1,2 of 3 krijgen en die vieze drie wilden we niet meer..Whaaa! Ik ging door het lint of door de strik of wat dan ook. We omhelsden elkaar of dansten in het rond.

Onwezenlijk en een intens gevoel van geluk. Het was ons gelukt!! De veldslag is gewonnen! Een enorme zware last viel van onze schouders. Zelfs vandaag moet ik er nog om glimlachen. Een geweldige dag. En na nog een dagje Sint voel ik het wel in mijn lichaam. De zenuwen ontspannen zich langzaam, maar de vermoeidheid slaagt me in mijn gezicht. De aangehouden spanning voor het naderende gevaar heeft natuurlijk zijn gevolgen gehad en daar zijn we ons allen van bewust. Dus we gaan de toekomst in met een goed gevoel en wat opduikende kwaaltjes. Maar wat zijn die laatste nu ten opzichte van de laatste vier jaren? Juist.

Dus bedankt aan het hele team. Yes, we did it! En na de nodige rust gaan we de volgende hindernissen aan die op ons pad komen. Want als leerkracht blijf je natuurlijk niet stilstaan.